ความสำเร็จของเวอร์ดี้ และหนึ่งในตำนานลูกหนังเมืองปลาดิบที่ชื่อว่า ‘ซิโก้’
เว็บเล่นบอลออนไลน์ 10 ทีมที่เข้าร่วมการแข่งขันในปี 1993 นอกจาก เวอร์ดี้ มารินอส และ อันท์เลอร์สแล้ว ยังประกอบไปด้วยทีมจากนครหลวงโตเกียว เจฟ อิชิฮาร่า,อุราวะ เรดส์ และโยโกฮาม่า ฟูเกลส์
ที่ชิซึโอกะเองก็มีค่านิยมเกี่ยวกับกีฬาฟุตบอลที่ยอดเยี่ยมไม่แพ้กัน และได้ส่งทีม ชิมิสุ เอสพัลส์ นับเป็นทีมเดียวที่ไม่ได้มาจากการเป็นทีมบริษัท
ทีมอื่นอีก 3 ทีมมาจากแถบอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ด้านชายฝั่งแปซิฟิก นาโงยา แกรมปัส, กัมบะ โอซาก้า, ซานเฟรซเซ ฮิโรชิมา
ไม่ต้องสงสัยว่าทีมที่ได้รับความนิยมมากที่สุดก็คือ เวอร์ดี้ คาวาซากิ เพราะผู้เล่นส่วนใหญ่ของทีม อาทิ คาซูโยชิ มิอุระ, โนบุฮิโระ ทาเคดะ และ สึโยชิ คิตะซาวา มีภาพลักษณ์อย่างกับ ร็อคสตาร์ แตกต่างจากทีมอื่นๆ ที่ผู้เล่นจะดูบึกบึนราวกับนักกีฬาเบสบอล
ในปีแรกโครงสร้างถูกกำหนดให้แบ่งเป็น2แชมเปี้ยนส์ชิพ การแข่งขันมีระบบเหย้าเยือน โดยแต่ละทีมจะเล่น 36 แมตช์ ผู้ชนะในฤดูใบไม้ผลิจะต้องมาพบกับผู้ชนะจากฤดูใบไม้ร่วง ในเกมเหย้า และเยือน 2 เกมสุดท้ายเพื่อหาผู้ชนะ
วิธีนี้มีข้อดีอยู่ 2 อย่าง ข้อแรกคือ รับประกันได้ว่ารอบสุดท้ายจะเป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นเหมือนกันกระแสของกีฬาเบสบอล ซึ่งวิธีนี้เป็นอะไรที่แฟนๆชาวญี่ปุ่นนั้นคุ้นเคยอยู่แล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น ในระบบ 2 แชมเปี้ยนส์ชิพนี้ ยังมีความกดดันสูงอีกด้วย เพราะเมื่อจบซีซั่นแรก คือในฤดูใบไม้ผลิ ตารางคะแนนจะถูกรีเซ็ตใหม่ทันที ทุกทีมจะกลับมาเริ่มกันใหม่ที่ 0 และหาผู้ชนะสำหรับฤดูใบไม้ร่วง
ระบบนี้ถูกใช้ตั้งแต่ปี 1993 จนถึง 2004
ความน่าสนใจอีกอย่างของระบบการจัดการแบบญี่ปุ่นนี้ คือธรรมเนียมปฏิบัติที่เข้มแข้งในการหาตำแหน่งผู้ชนะที่ชัดเจน
เมื่อใดก็ตามที่เกมจบ 90 นาทีด้วยผลเสมอ จะต้องมาเล่นกันต่ออีก 2 ครึ่งเวลา โดยแบ่งเป็นครึ่งเวลาละ 15 นาที จนกว่าจะมีทีมใดทีมหนึ่งทำประตูได้ก่อนจึงจะชนะ หรือหากยังไม่มี ก็ต้องไปวัดกันที่การยิงจุดโทษ
ไม่เห็นจะเป็นไร ถ้าต้องยิงจุดโทษกันถึง 28 ลูก อย่างในเกมระหว่าง นาโงยา แกรมปัส และ อุราวะ เรดส์ ในเดือนมีนาคมปี 1995 เพราะยังไงซะก็จะต้องมีแค่ทีมเดียวที่เป็นผู้ชนะ
ในปี 1993 เจลีก ได้รับการอนุมัติจากฟีฟ่า ให้จัดตารางด้วยวิธีที่เรียบง่าย โดยเรียงลำดับจากทีมที่ได้เป็นผู้ชนะไล่ลงมา และสำหรับชัยชนะในเวลา 90 นาทีของแต่ละเกม ไม่ว่าจะ 5-0 หรือ 1-0 ก็ให้ผลลัพท์ที่ไม่แตกต่างกัน
ในการแข่งระหว่าง อันท์เลอร์ส และ เวอร์ดี้ สองผู้ชนะในฤดูใบไม้ผลิ และ ฤดูใบไม้ร่วง ในปี 1993 การแข่งขันนัดชิงชนะเลิศ ถุกจัดขึ้นในเดือนมกราคมปี 1994 ที่สนามกีฬาแห่งชาติโตเกียว
โดยเกมแรก อันท์เลอร์ส เป็นทีมเจ้าบ้าน แต่ดูเหมือนเวอร์ดีจะเอาชนะไปได้ง่ายๆด้วยสกอร์ 2-0 มิอุระ คือผู้ทำประตูแรกในนาทีที่ 60 และ บิสมาร์ค ก็มาโหม่งทำประตูจากลูกเตะมุมก่อนจะหมดเวลาไปนิดเดียวเป็นประตูปิดท้าย
ในเกมต่อมา เป็นเวอร์ดี้บ้างที่เป็นเจ้าบ้าน ทีมรองอย่างอันท์เลอร์ส ปรากฏชื่อตำนานชาวบราซิล โคอิมบรา ซิโก้ ในใบรายชื่อซึ่งในเกมแรกนั้นไม่มีชื่อของเขา ในขณะเดียวกัน ผู้เล่นของเวอร์ดี้ ก็กล่าวว่า เป็นเกียรติและรู้สึกมีแรงจูงใจในการเล่นกับแชมเปียนส์ชาวบราซิล, ผู้เล่นจอมเก๋ารายนี้จะมีอายุ 40 ปีแล้ว ซึ่งสูงกว่าอายุเฉลี่ยของผู้เล่นในเจลีกอยู่มากทีเดียว
ในนาทีที่ 38 อัลซินโด้ ก็ทำประตูให้ อันท์เลอร์สได้ก่อน แต่จุดสำคัญอยู่ที่ครึ่งเวลาหลัง เมื่อเกิดการยิงจุดโทษที่เป็นที่ถกเถียงกัน เพราะดูเหมือนว่าจะไม่ได้เป็นการฟาล์วที่หนักหนาอะไร แต่ คาซู ก็สังหารจุดโทษนี้ให้เวอร์ดี้ไป อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์ที่เกิดก่อนการยิงจุดโทษก็ได้ถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์
เมื่อ ซิโก้ ที่ไม่พอใจในคำตัดสินของกรรมการ เดินไปยังจุดโทษ และไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาขัดขวางการยิงลูกประตู จึงได้รับใบเหลืองที่สองจนต้องออกจากเกมไป
แม้ว่าอะไรจะเกิด แต่นี้ก็คือช่วงเวลาในการเฉลิมฉลองของ เวอร์ดี้ คาวาซากิ ในเดือนพฤศจิกายน พวกเขายังคว้าตำแหน่งรองแชมป์ลีกคัพได้อีกด้วย โดยได้รับการสนับสนุนจาก นาบิสโก้ เรื่องราวของเจลีกอันเก่าแก่ ตามบทแรกที่ได้เกริ่นไป ถือเป็นการทดสอบสำหรับเจลีกในปี 1992 และผู้ชนะ แน่นอนว่าก็คือ เวอร์ดี้
คาซู ได้รับรางวัลผู้เล่นยอดเยี่ยมประจำซีซั่น แต่เขาก็ไม่ใช่ผู้ที่ทำประตูสูงสุด 20 ประตูที่เขาทำไปยังน้อยกว่า รามอน ดิอาซ อยู่ถึง 8 ลูก ในปีแรกยอดผู้ชมเฉลี่ยแต่ละนัดอยู่ที่ 18,000 คน และทั้งหมดรวมแล้วมีแฟนบอลมากถึง 3.2 ล้านคน
เวอร์ดี้ ยังคงทรงอิทธิพลเรื่อยมา ในปี 1994 เป็นอีกครั้งที่พวกเขาเข้าไปชิงกับ ซานเฟรซเซ ฮิโรชิมา แล้วก็เอาชนะไปได้ในที่สุด ต่อมาในปี 1995 กลับกลายเป็น โยโกฮาม่า เอฟ มารินอส บ้างที่คว่ำเวอร์ดี้ลงได้ และคว้าถ้วยรางวัลแรกของพวกเขาได้สำเร็จ
